Gallery Crawl heeft nieuwkomer

De Gallery Crawl met een zwaartepunt rond Zwaanshals heeft er een nieuwkomer bij. De Rotterdamse Salon, een koopmanshuis uit 1704, zette haar deuren open voor acht kunstenaars van de kunstkring Karmijn. Karmijn bestaat slechts een goed jaar en kan bogen op 65 leden. Bij de Rotterdamse Salon werd ook de Crawl gestart met een kleine receptie en prachtige kleinkunst muziek, een eigen compositie van Muriël die ook participeert aan de kleinkunst wedstrijd in Utrecht. ’Als het stil is in mijn hoofd, vraag ik wereld heb me lief.’

De intro werd gegeven door Niels van de Rotterdamse Historisch Erfgoed Organisatie. Deze organisatie zet zich in voor Rotterdamse monumenten die geen Rijksmonument zijn. Hij schetst hoe naast het bombardement ook de 70-er jaren stadsvernieuwing gepaard ging met heel wat sloopwerk. Gelukkig is het oude koopmanshuis gespaard gebleven door actie van bewoners, die vooral het unieke interieur naar voren brachten. De bedoeling van Historisch Erfgoed is de unieke panden zoveel mogelijk open te stellen voor publiek door theater, muziek optredens en exposities. Niels memoreert de Heineken brouwerij, Jamin, de meubelmakerij van Eckhart. We struinen door het pand.

Bij de voordeur hangt de wonderlijke wereld van Marcel Speet. Een fotografisch kunstwerk is het, met diverse lagen en schuivende panelen in een roze gloed. Digitale foto’s worden gemixt met gescande oudere negatieven. De fotograaf typeert het werk als inventor, arrangement, navigation, color wonder, andere dimensies en chaos. Een beetje verder zien we pentekeningen van Christy de Wit met vrolijke maar ook bijtende humor. En mannetje met waterhoofd en een lapje voor het oog krijgt als onderschrift: ’intercity madness’. Een Icarus popje met kleine vleugels heeft als bijschrift:’coming down is the hardest thing.’

Verrassend is de gebroken cirkel uit natuurlijk materiaal blokken van jan Sinke. In de cirkel ontbreekt duidelijk een stuk, een rood stuk touw is een eyecatcher. Jan Sinke wil emotie weergeven. ’Schoonheid is een functie van spanning’. Een traliehek met spiegels verraadt zijn visie op Hongkong. Overweldigend is het kanariegeel tableau met in het midden een aaibare rups van Marco Biemans. Je kan er niet langs lopen zonder dat je aandacht wordt getrokken en je er wordt ingezogen.

Het is een feest van schoonheid in de Rotterdamse Salon, een mooie dame in het groen(slaapt ze?), een danseresje in tule, Japanse ogen. Kunst beroerd je. Op de bovenverdieping hangt een soort doorzichtige zwarte blouse als een buste.

Met gouddraden wordt de vorm geaccentueerd. ’ik ben gesloten maar ook open, dit is wat ik ben. ’Ik sta nooit stil en toch ben ik een moment.’ Aan het plafond hangt een opgevouwen salontafeltje, maak plaats voor ‘anders zijn.’