Lonely City

Olivia Laign schreef een aansprekend boek over de eenzame stad waarbij ze enkele wereldsteden onder de loep neemt. Het is de verdienste van theatergroep OnderWater producties dat ze dit boek getransformeerd hebben naar de Rotterdamse situatie. In een stuk dat perfect gematched is met de locatie Wijkcoöperatie in ZOHO belichten ze vier appartementen, vier personages die aanlopen tegen dezelfde eenzaamheid.

Olivia Laign vliegt naar Rotterdam vanuit New York na een mislukte liefdes relatie. Ze leunt tegen de buurman aan, ruikt zijn adem en verlangt naar hem, maar kan het niet uiten. Ze doet of ze slaapt, maar observeert hem door haar oogwimpers. Een Kaapverdisch meisje bij het Marconiplein organiseert een housewarming party, maar door de sneeuw komt er niemand opdagen. God schiep de wereld in zeven dagen. Daarna schudde hij de klei van zijn handen en dat werden de Kaapverdische eilanden. Ook wij zijn eilanden.

De pr man heeft een nieuwe slogan voor Rotterdam na ‘ Rotterdam durft ‘ en ‘ Rotterdam makes it happen ‘ . Het wordt ‘ Rotterdam, The art of living ‘ . Als hij in het stadhuis wordt meegetroond richting politici wordt hij zeeziek. Wel verlangt hij naar moderator met haar Dior parfum. Thuisgekomen leest hij een verhaaltje voor aan zijn dochter, maar bevriest voor zijn tv kijkende vrouw.

De bouwput spotter ziet hoe beeldbepalende panden worden afgebroken. Hij schildert en houdt van het ossenbloed rood van de oude Schouwburg wat nergens nog is te vinden. Als hij van de Laurenskerk toren wil springen wordt hij tegengehouden door het witte sneeuwtapijt wat knispert onder zijn bloten voeten en weer opnieuw kan beschreven worden. Eenzame figuren inspireren en bevolken de schilderijen van Hopper, Margritte en Wolff.

Eenzame figuren lopen door de sneeuw. Gaan ze in het witte tapijt een nieuw gezamenlijk verhaal schrijven ? hoort eenzaamheid niet bij het leven?

Een uitgebreide reportage vindt je op noord010inbeeld