Klassiek verrast Het klassieke middenstuk van het driedaagse Muziek op de Rotte verraste. De spits wordt afgebeten door Princesse en haar Braziliaanse trio. Ze... Muziek op de Rotte Sinfonia

Klassiek verrast
Het klassieke middenstuk van het driedaagse Muziek op de Rotte verraste. De spits wordt afgebeten door Princesse en haar Braziliaanse trio. Ze zingt vrolijke en soms nostalgische liedjes, maar altijd vol meeslepend ritme dat de toeschouwers aan het dansen zet. Als Princesse en haar familie ergens verschijnen is het altijd een feestje. Terwijl de broer zorgde voor de arrangementen is ook de aanwezigheid van buurtbewoonster Floor op de dwarsfluit een bijzondere aanvulling. Op het podium verschijnt dan Memet Polat met meditatieve Turkse muziek op een wel heel bijzonder instrument de oet. Het publiek is muisstil en hangt aan zijn lippen. Wonderlijk hoe die muziek ook al een deel geworden is van ons leven.

    

De Cria Familia zorgt voor de break met aanstekelijke songs waaronder ‘Ik blijf een buitenlander, maar ik ben ook moeder en ik zing’. De vrolijkheid en bewogenheid spat er vanaf. Het publiek kan er geen genoeg van krijgen. Het hele plein loopt vol. Al dansend gaat iedereen naar het grote podium waar Sinfonia Rotterdam staat opgesteld met wel veertig muziekanten. Speaker en communicator van Sinfonia wijzen erop dat dit het tiende Muziek op de Rotte is, een jubileum. Het initiatief om klassiek naar de buurt te brengen werd genomen door buurtbewoonster Corry Ulenberg en een kerngroep van bewoners. Ze hebben het jarenlang gedragen en nu met de steun en het organisatietalent van het Rotterdams Volkstheater.

    

Ondertussen worden de feest tompoezen rondgebracht. Het orkest speelt een opwekkende Rossini, gevolgd door de watersymfonie van Hendel die hij componeerde voor George de eerste van Engeland. Je hoort de bootjes over de Thames schuiven. Het publiek zit aan zijn stoel gekluisterd. Spelbreker wordt weer de regen, aangekondigd door een steile blauwe berg op de buienradar. Het orkest lijkt nu op het orkest van de zinkende Titanic. Toch gaat het publiek niet weg. Vanonder een zee van paraplu’s en poncho’s klinkt een luid applaus voor het muzikale kunstgebeuren.

Als Ntjam Rosie het podium opkomt met haar unieke stemgeluid moet ik huilen. Hoe mooi kan het zijn. Het is de bedoeling het programma een beetje in te korten, maar dat wordt moeilijk. Er komen nog drie toegiften. Morgen is Ntjam Rosie er weer. ‘Sinfonia is geweldig, het publiek is geweldig!’ besluit de presentator.

Een uitgebreide reportage is te zien op Noord010inbeeld