Geschiedenis van het Oude Noorden, Scholen en winkels veranderen

Scholen in een multiculturele samenleving
In 1977 komt Herman Hollebom als directeur naar de Hildegardisschool in de Kloosterbuurt. De stadsvernieuwing is in volle gang. Er wordt alleen maar gebouwd. Veel panden zijn dichtgetimmerd met groene planken. Het is er nooit rustig. Gravers zijn altijd wel ergens bezig. Het verbaast Hollebom dat de kinderen hun weg en hun avontuur wel vinden. Zelfs in een wijk die alleen maar bestaat uit steen.

Avonturen zijn voor alle kinderen anders. De één speelt, de andere vernielt. Er is veel vandalisme. In het begin maken vooral de Nederlandse kinderen zich hieraan schuldig. Voor Hollebom heeft een school ook een maatschappelijke taak. Je moet zorgen dat het bij de kinderen thuis in orde komt. Dat de afstand tussen school en thuis kleiner wordt. Moeders en oma’s spelen hierbij een belangrijke rol. Surinaamse opbouwwerkster Maike Drooduin ziet hoe Surinaamse jongens in aanraking komen met Nederlandse klasgenoten. Ze willen er ook bij horen.  Ze worden steeds mondiger. Dat gaan ze natuurlijk thuis uitproberen en dat botst tussen moeder en kind.

De strenge opvoeding tegenover alle vrijheid brengt soms problemen tussen ouders en kinderen met zich mee. ‘Gejij’ en ‘Gejouw’’ zijn ze in Suriname niet gewend en de buurvrouw noemen ze tante. In het begin is de Hildegardisschool aardig gemixt. Na verloop van tijd is 60% van de kinderen Marokkaans. Thuis worden de jongens bijna nooit op hun verantwoordelijkheden gewezen. Zo leren ze dat er geen grenzen zijn.

De school gaat dan ook met Marokkaanse jongeren een voetbaltoernooi met de wedstrijden organiseren op verschillende woensdagmiddagen. Dat brengt verantwoordelijkheid en discipline mee. ‘Vroeger was niet alles beter’ meent Hollebom ‘ Dat is een groot misverstand.’

Veranderingen voor winkeliers
De multiculturele samenleving heeft niet alleen invloed op de scholen, ook de winkeliers moeten wennen aan de nieuwe culturen in de wijk. De ziekenhuizen en de rechtbank verdwijnen uit de buurt. De oorspronkelijk bewoners van het Oude Noorden trekken naar de polders. De winkeliers zetten alle zeilen bij om het Hollandse karakter van de Noorderboulevard te behouden. Zo kunnen de oorspronkelijke bewoners op zaterdag gratis met de bus heen en weer reizen van de polder naar de winkels. In de Zwartjanstraat worden braderieën georganiseerd waar zelfs 50.000 mensen op afkomen.

De straat wordt volgegooid met zand voor een ouderwets steekspel: ringsteken op paarden met antieke rijtuigen. De winkelstraat heeft zelfs haar eigen Miss Noorderboulevard. In het Victoria Theater aan de Bergweg komt Correct dat de naam Poort van Noord krijgt. De winkeliersvereniging heeft haar oordeel over de stadsvernieuwing:’ Door wat grotere winkels te weren, is de stadsvernieuwing eigenlijk slecht geweest voor de balans in het Oude Noorden. Als er nauwelijks middenstand is in een buurt, verpaupert de wijk. De middenstand heeft een sociale functie. Mensen ontmoeten elkaar in winkels. Middenstanders onderhouden straten omdat dit goed is voor hun bedrijven.

’ Klanten worden door de winkeliers beloond als zij in de winkelstraat hun boodschappen doen. Als ze 250 gulden aan bonnen hebben gespaard krijgen ze vrijkaartjes voor een concert in de Doelen:  Willeke Alberti, Jos Brink, André van Duin, Saskia en Serge treden op. Die zijn in 1985 nog te betalen. Winkeliers verven hun panden en brengen vaandels en lichtbakken aan.

Ze willen levendigheid en gezelligheid brengen. Toch mag het niet baten. De opengebroken straten, de hoge huren voor de winkelpanden en de verandering van de bevolking gaan opbreken. Vooral de hoge huur leidt tot een te kleine winstmarge waar hoofdzakelijk migranten winkels die zich richten op de eigen doelgroep genoegen mee nemen. Het Oude Noorden krijgt nieuwe winkels met internationale producten.

Een Turkse kinderkledingwinkel op de Noorderboulevard waar ruimte is voor fietsende en rennende kinderen, een Surinaamse Toko waarin alle ingrediënten voor een uitgebreide rijsttafel zijn te vinden, Marokkaanse slagers en bazars, een Turkse patisserie op de Bergweg, een notenbar op Zwaanshals. Tientallen jaren later zien we op de Noorderboulevard een echte kwaliteitsslag en een grote bekommernis van de winkeliers met de woonomgeving.

De Noorderboulevard is nu een echte exotische straat compleet verenigbaar met de creatievelingen uit het Oude Noorden.