Droomstraat door volhouden

14 juni zaten tientallen bewoners van de Blommersdijkselaan aan een feestelijk ontbijt in de door hen gewenste droomstraat We praten met Stephan Metselaar. Het plannen maken door een wisselende groep van 6 tot 10 mensen dateert van 2012, toen de deelgemeenten bijna weg waren. Hoe lag de straat er toen bij?

Er werd wat gedaan rond de boomspiegels en bloembakken maar de straat was verrommeld en geweldig verzakt. Stedenbouwkundig was het transformatorhuisje vóór de kerk een crime. De ene kant van de straat had heel brede stoepen, de andere kant heel smalle. ‘We hadden wel wat ideeën. De flamboyante gebiedsnetwerker Han van Dam bemiddelde in eerste instantie richting ambtenaren, al snel werd dat Jacco Bakker, uit het goede hout gesneden.

Toen kwam het project Droomstraat om de hoek kijken waarbij bewonersinitiatieven budget konden krijgen voor tijdelijke inrichtingen, maar wij wilden meer structurele ingrepen. We kregen toch budget  voor  het laten uitwerken van onze ideeën tot een kloppend plan. We hebben bijeenkomsten georganiseerd in het wijkgebouw het Klooster om wat beter te proeven hoe het idee van een herinrichting viel in de straat. We werden het eens over de grote lijnen, over het verplaatsen van het transformatorhuis en het auto- en het fietsparkeren.

Opmerkingen trachten we in te passen. Het ging o.a. over meer of minder parkeren, zicht op de kerk en de straat centraal.

Aan weerszijden van de straat wilden we diagonaal parkeren met fietsparkeerplekken geïntegreerd.. We wilden graag ruimte voor een middenplein voor buurtfeesten en aan de kopse kanten konden speeltoestellen en plantenvakken komen. We hebben er de verkeersdienst naar laten kijken zodat het ook verkeerskundig klopte.

Een architectenbureau  uit de wijk maakte een mooie maquette van het ontwerp. Een grafisch ontwerper uit het Oude Noorden voegde alle tekeningen, impressies en teksten samen tot een mooi boekwerk.   

Vruchtbare presentatie

In 2016 op het straatontbijt werd het plan gepresenteerd aan buurtbewoners, lokale politici en Stadsontwikkeling. Dit alles zorgde ervoor dat het project ‘Herinrichting Blommersdijkselaan’ ging leven bij de gemeente terwijl er niet eens een projectnummer was. Vervolgens werd de herinrichting opgenomen in de globale planning van Stadsontwikkeling, maar de uitwerking werd steeds uitgesteld tot het onderdeel werd van een groter projectplan in de Kloosterbuurt.

Hierbij kwamen we gelukkig vooraan te staan. Er werd een projectteam gevormd vanuit de gemeente. We konden het plan uitleggen aan een landschapsontwerper en aangeven wat we echt belangrijk vonden. Onze wensen werden  deels overgenomen en over een aantal beslissingen waren we een beetje teleurgesteld. Zo kon diagonaal parkeren niet, dat was onveilig.

Ook parkeren op stoepniveau kon niet vanwege de veiligheid. Het transformatorhuisje weghalen was complex en leek financieel niet haalbaar.

Gaandeweg is het toch gelukt  om een aanvullend budget te krijgen voor het verplaatsen van het transformatorhuisje en tijdens de uitvoering bleek dat parkeren op stoepniveau toch noodzakelijk was vanwege de boomwortels die hoger lagen dan verwacht. ‘Al bij al hebben we gezien dat het een participatieproces was van lange adem.

Het complexe karakter maakt een langdurige inzet van bewoners noodzakelijk. ‘Een aantal mensen woont hier al lang en nieuwkomers zagen perspectief. 

We zijn als ‘Dreamteam’ trots op wat we na 12 jaar doorzetten voor mekaar hebben gekregen en we zijn dankbaar voor de inzet van de gebiedsnetwerker en andere ambtenaren bij Stadsontwikkeling die zich hebben ingezet om onze wensen zoveel mogelijk mee te nemen in het nieuwe plan.’