Risicokijken?!

Wrang dat je bedrijf Oceangate heet, je flirt met de dood een zeemansgraf is. Zelf als CEO aan boord van een mini-onderzeebootje en je tourismedwang tot unieke ervaringen brengt je letterlijk naar je ondergang. Al grensverleggend de dood in omdat je dode Titanic wil zien? Ze zeggen dat het nieuwsgierigheid is, een intense drang om het leven in volle hevigheid te ervaren, niet levensmoe maar levenslustig.

Gelukkig ben ik te claustrofobisch en niet voldoende kapitaalkrachtig aangelegd om 250.000 op tafel te leggen voor een curieus tripje. Of natuurlijk een regelrecht lafaard, geen thrillseeker, toch een grijze muis, een risicomijder? Luchtvaart-engineer Stockton Rush richtte in 2009 Oceangate op.

Zijn boute afspraken gaan nu over het internet: ‘op een bepaald punt is veiligheid pure zonde/verspilling. Als je veilig wilt zijn, blijf dan in bed, stap niet in de auto, neem geen deel aan het verkeer, doe niets. Op een bepaald punt moet je risico nemen. Het is een risico /beloningsvraag. Ik kan dit net zo veilig doen door de regels te overtreden’.

Welke beloning ging door hem heen toen het mis ging? En de multimiljonairs aan boord? De Titan was ontworpen om hoge druk te weerstaan. De innovatie zat in de vorm van een tube, normaal een buisvorm voor een gelijkere verdeling van de druk. Je kon er niet van binnenuit uit, communicatie viel stelselmatig uit. Geen externe veiligheidstests, geen controles.

Waarschijnlijk een lek, defect aan de romp, daarna onmiddellijke implosie door de buitendruk van de onmetelijke oceaan. Dus onzinverhalen van klopsignalen en verder moeten blijven zoeken. Wordt je nu onthouden door de ‘rules you break’ (wat ie wilde)? Begrepen als innovator? Je snapt een risico pas als je het snapt. Oftewel Cruijff: je gaat het pas zien als het door hebt.

Reuzegum.

Ja pas zien als je het dóór hebt! Volstrekt normaal om ontgroend te worden door en voor de elite van de toekomst? De vulgariteit van een rijke elite! Allereerst moet iemand zich klem zuipen, zonder extra water te mogen drinken. Een kuil graven, halfnaakt inzitten met ijskoud water. Straf voor falen bij opdrachten – eten van een levende goudvis of vermalen levende muis – was het drinken van urine of visolie.

Arrogantie geeft geen aanleiding om risico’s te zien? Er zijn bewakingsbeelden tussen dag 1 en dag 2 dat Sanda Dia niet meer kan lopen. Men gaat gewoon door. Uiteindelijk naar het ziekenhuis totaal onderkoeld met bloed uit mond en neus.

Overleden door te veel visolie en hartstilstand. De 18 leden voelden op hun 7 vinkjes-onderbuik aan dat dit niet helemaal senang ging. Zeker geen excuses aanbieden, al het bewijsmateriaal en filmpjes net op tijd weg. Men schakelt de juridische super-powerlijnen in. Men dekt elkaar af. Dat levert dan een werkstraf op, een paper over ontgroeningen en hun uittreksel van het strafregister geeft dit vergrijp niet weer.

De arrogantie gaat door: alleen als mensen bij het proces aanwezig waren, mogen ze iets zeggen & denken, we moeten het vonnis lezen. Hoe iemand komt iemand weg van zware mishandeling met de dood als gevolg? De psychologie kent experimenten waar willekeurig oranje of blauwe shirts worden uitgedeeld.

De blauwen zijn de bewakers en de oranjes de gevangenen. Het geeft nazi-achtige taferelen met mishandeling. Het laat zien hoe de mens met groepsdruk en conformiteit omgaat. Welke gedrag gaat tegen je eigen overtuigingen in? Is je gedrag hetzelfde als je niet samen met een groep zou zijn? Wanneer stopt iemand?

Geen reuzegommertje die dacht: wat zijn we raar aan het doen? Dit gaat niet goed? Waarom dwing je mensen tot achterlijke handelingen voor wát eigenlijk? Lid van een martelclub worden? Waarom probeer je je verantwoordelijkheid te ontlopen, terwijl je je eigen aandeel weet?

De blauwen ontspringen de dans. Met een REUZEGUM wordt de reuzegom zogenaamd uitgewist. Nah, die DJ Acid roert wat in de klassenjustitie emmer. No justice, no peace!  

Kijken wij ook vrolijk (lokaal) weg?

Geen vrolijke column dit keer, Berkelaar! Laten we kijken hoe we zelf óók niet risicokijken. Wat zijn onbewuste processen en gaan we door tégen beter weten in? Zwerfvuil komt omdat de menselijke hand de verpakking van iets los maakt en dan los in de maatschappij laat.

Rokers laten hun peuk in de natuur en op straat achter. Terwijl dat niet hoéft, he…. Je kan mooi de peuk of verpakking oppakken en in de vuilnisbak gooien. Oorsprong van deze storende gewoontepatronen? Iemand bewust dat deze wegwerpmaatschappij gevolgen heeft? Even wat feiten: 1 peuk kan 1000 liter water vervuilen.

Plastic vergaat niet. Het duurt 2 tot 12 jaar voordat de natuur de peuk heeft opgeruimd. FF snel: 20,62% rookt, gemiddeld 10/dag. Dat zijn een kleine 3,5 miljoen mensen die per dag zeker 10 peuken roken. Dat  maakt 35 miljoen peuken per dag, reken maar door naar 1 jaar. Het gaat duizelen. Volgens mij moeten we wakker worden, we komen om in een oceaan van peuken en plasticvervuiling.

We verzieken de mensheid, de natuur en de dieren. WAKE UP. Stoppen in het Oude Noorden? Misschien helpt t als we weten dat het 300 miljoen per jaar kost om het zwerfvuil op te ruimen in NL?

Waar zouden we nu heel goed 250 miljoen aan willen besteden? Aan zorg, welzijn, cultuur, innovaties voor stikstof??? Financiële ruimte als je je peuk en verpakking gewoon opruimt.