Vrijgezel en gelukkiger dan ooit
BergpolderCultuur december 13, 2022 Joop Bastinck
Tekst: San Dino Arcilla
“Stellen zijn de hoekstenen van de samenleving en de singles het cement dat maar niet wilt binden.” Voor een lange tijd beschouwde wijkbewoner van Bergpolder en schrijfster Frances Gallimore haarzelf als zo’n soort cement. In haar semi-autobiografisch boek ‘Zolang ik nog vrijgezel ben’ schrijft ze over haar eigen zoektocht naar de liefde en wat het haar heeft gebracht.
Frances is het beu om op familiefeesten en vriendenborrels continue belaagd te worden met goedbedoelde, maar beoordelende opmerkingen zoals “hoe een leuke vrouw als zij nog steeds single kan zijn” of om aan te horen dat “het wel goed komt”.
Een relatie hebben is de norm, waar iedereen naar zou moeten streven. Geen relatie hebben als vrouw in je late dertiger jaren, is not done in onze samenleving. Als vrouw wordt Frances daar op afgerekend en krijgt daardoor het gevoel dat ze er wat aan moet doen.
Ze voelt dat ze als single vast is komen te zitten en dat haar vriendinnen die wel een relatie of al een gezin hebben, zonder haar, verder zijn gegaan. Tijdens een eenzame kerst besluit ze op aandringen van haar Londense buddy Adam, een sabbatical te nemen naar Londen.
Over de auteur
Frances Gallimore heeft met het haar eerste boek een groot hoofdstuk uit haar leven kunnen afsluiten. ‘Zolang ik nog vrijgezel ben’ ziet Frances als één groot persoonlijk dagboek waarin ze terugblikt op haar grote poging om de ware liefde te vinden. Ze heeft ervan geleerd en weet inmiddels beter. Ze is krachtiger en zelfverzekerder dan ooit. Ze viert en haalt plezier uit het leven zoals het komt: “Geen kind maar wel een boek!” Aldus een trotse Frances over haar eigen ‘kindje’.
Frances is uit op een groot liefdesverhaal en hoopt in Londen de ware te vinden. Ze grijpt naar alle dating apps en websites om mensen te ontmoeten. Het boek over haar liefdesescapades is tegelijk een uitleg over de wonderlijke wereld van de datingapps. Met de Tinder en Bumble app lijken dates vooral om seks te gaan. Met datingwebsite Match vindt ze de wat serieuzere dates. En met Meetup weet ze goede vrienden te maken waarmee ze haar twijfels en levensvragen over het liefdesleven kan delen.
Het datinglife van een single is uitdagend. Want hoe zorg je ervoor dat je date je leuk gaat vinden om wie je werkelijk bent? Voor Frances wordt het er niet makkelijker, omdat ze slechthorend is. Ze is hierdoor toegewezen op een Cochleair Implantaat – een gehoorapparaat – waardoor ze in haar rechteroor wel kan horen.
Tijdens haar dates komt ze in zeer ongemakkelijke situaties terecht. Zo overkomt het Frances dat tijdens de seks haar gehoorapparaat van haar hoofd wordt geslagen, alsof haar lover zichzelf even op op mute-knop heeft gedrukt. Of dat Frances haar date niet kan verstaan in de een druk café, en maar willekeurige antwoorden geeft in een gesprek. Op een luchtige en komische manier kijkt Frances terug op deze kwetsbare momenten.
Londen is een miljoenenstad en je zou zeggen de ideale stad om een geliefde te ontmoeten. Maar Frances moet na vele dates de conclusie trekken dat in deze metropool niemand uit is op een vaste relatie. Frances krijgt te maken met mannen die zich niet willen binden vanwege een zogenaamde relationship anxiety diagnose.
Ene Happy Puppy (een online pseudoniem) lijkt dan toch echt de ware, maar blijkt ook met iemand anders te daten. De lezer volgt Frances in hoe ze keer op keer op date gaat en een groei meemaakt in haar verhouding tot mannen en het liefdesleven.
Zolang ik nog vrijgezel ben leest als een mini coming-of-age. Kwetsbare momenten worden in detail uitgeschreven en voorzien van humoristische zelfreflectie. Een aanrader voor wie zich wilt verplaatsen in Frances en haar luchtige blik op het datingleven.