Latijns Amerikaanse wervelwind

Het Pijnackerplein stroomt vol. Belangstelling genoeg voor het salsa festijn van Gerardo Rosales, een beroemdheid en befaamd congaspeler. Hij zet de wereld op zijn kop met zijn sextet. Het hele plein is omhekt, een krankzinnige maatregel van de veiligheidsregio.

We vrezen een afgang, maar het publiek liet zich niet kisten. Jonge mensen, hele gezinnen, senioren, gezellig bleven ze met de billen op de stoel.

De conga’s klakken de timbales roffelen, de piano, de xylofoon, de vibrafoon. Als ik de ogen sluit waan ik me op de dansvloer in Nicaragua met een plaatselijke schoonheid.

De fantasie wordt gestreeld. Het publiek zwaait met de armen opgehitst door Gerardo.

Charmezanger Ramon krijgt je in zijn ban. Kinderen schommelen en rijden op fietsjes. Kan het nog idyllischer?

Opvallend is de aanwezigheid van veel buren. Het Pijnackerplein kent een grote samenhang. 100 mensen klappen en zingen het refrein mee.

Een aantal koppels houden het niet meer. Ze verlaten het festivalterrein en gaan dansen in de koepel, een prachtig zicht.

Een loflied komt er op de Latijns Amerikaanse landen. Alleen maar stralende gezichten.

Acrobate Melody een echt slangenmens geeft een verbazingwekkend intermezzo. We horen kreetjes van verwondering. Na afloop fietsen de vaders op kinderfietsjes huiswaarts.

Waarom kan dit niet vaker? Het was zo lang geleden. Het Rotterdams Volkstheater plande in drie wijken Oude Noorden, Prinsenland en Feijenoord telkens drie voorstellingen wekenlang in de vorm van een pop up theater van telkens een uurtje muziek. Dit werd nu gecanceld.

Misschien weer in Oktober als de Corona gekte is overgewaaid. Enig onderscheid tussen evenementen is op zijn plaats.