Ouwe Rotten traden op in Huis van de Wijk de Banier voor een stampvolle zaal. Thema: Laat je meevoeren met de hartslag van de... Hartslag van de zee

Ouwe Rotten traden op in Huis van de Wijk de Banier voor een stampvolle zaal. Thema: Laat je meevoeren met de hartslag van de zee. Het werd een heerlijke combinatie van beeld, tekst, dans, zang en muziek. Regisseuse Mariëlle van de Grindt en fotografe Marieke van der Lippe ontmoetten elkaar op het strand. Er was meteen een klik.

De bewerkte foto’s van zee, zonsondergangen en sterrenhemels werden het uitgangspunt van een heel gevarieerde theatervoorstelling. De teksten komen uit de spelers zelf en zijn oprecht.

Ze verhalen over de zee als het kloppend hart en de bloedsomloop van de aarde. De zee neemt in haar grootsheid je zorgen weg en biedt je nieuwe mogelijkheden. Met zang en dans wordt de zee in beeld gebracht als rustgevend, maar tegelijk ook onstuimig. De watersnood wordt aangestipt.

De schipbreuken en het heimwee van de jonge matroos. De zee voedt de mensen, de grote en kleine dieren. De dansgroep brengt het zeemansleven in beeld, de golven, het verlies en het vliegeren op het strand. De maan die eb en vloed veroorzaakt en het licht van de Noorderster komt in beeld.

De beelden bewegen en ondersteunen diverse gevoelens. De zee als leven gevend komt in gevaar door lozen van gif en plastic vervuiling. Marieke verloor haar moeder.

De zee speelde een belangrijke rol in de verwerking. Ook een speelster bracht het verlies van haar vader op het podium. De eeuwigheid is nu. De dansers brachten de zee in beeld. De muziek van Hjalmar Rosing met de bongos zorgde voor de effecten en  de klanken van vier harpen brachten verlies en eeuwigheid naar het hart van het publiek.

In een gesprek tussen twee vriendinnen blijkt je pijn te verminderen als je jezelf openstelt voor de zee die ruimte geeft om te ademen.