Bluegrass Forever

De volledige reportage van de drie dagen kan je vinden op Noord010inbeeld, dag 1, dag 2, dag 3

Het Pijnackerplein is een compleet grasveld geworden met daarop hutje mutje Bluegrass fanaten met cowboyhoeden, meiden in vintage kleding en de halve buurt. De sfeer is gezellig en familiaal.

Op het grote podium treden de The Scarecrow’s Aka op uit het UK. Wilde haren onder hoeden, enerverende gitaren, een opvallende hanenkam.

Ze verlieten het platteland van het Britse Kent om het publiek op het Pijnackerplein de stuipen op het lijf te jagen.

Hun daverende drums slepen ons naar graanvelden vol gekheid. We waren getuige van een bruisende 10e editie van het Rotterdamse Bluegrass Festival. Dit jaar zowel op het Pijnackerplein als op het Brancoplein.

Italiaanse revelatie
Klapper van de vrijdagavond waren de Italiaanse Truffle Valley Boys. Ze voerden ons mee naar de begintijd van de Bluegrass: Het rauwe eerlijke en krachtige geluid van de pioniers uit de jaren ‘50. De band werd toegevoegd aan een permanente expositie in de Bluegrass Music Hall of Fame. Er wordt gezellig gedanst en het publiek kan er geen genoeg van krijgen.

De kostuums doen me denken aan de pakken van de vader van mijn vriendin, die ik later als student op de universiteit ging dragen.

Ook de hoeden hebben stijl. De banjo en de mandoline spelen heerlijk, ondersteund door een gitaar en contrabas.

De leadzanger zou zo uit een film rond de Drooglegging kunnen komen. Het is een levend stukje historie. Bob Wayne sluit de avond.

De Amerikaan is vaste gast op het Bluegrass Festival en is toe aan zijn 390e optreden. Wayne wordt ondersteund door de drummer van Peter Pan Speedrock en de bassist van Demented Are Go. Bob met zijn outlaw country doet het publiek dansen.

Zijn muziek gaat van rustpunten naar spetterende ritmische uithalen waarbij je niet kan blijven zitten. Een heerlijke avond met ook de originele stunt met je eigen plastic beker die je blijft gebruiken. Slimme zet. Op naar zaterdag!

Rotterdam Bluegrass Festival ontmoetingsfeest
Op het Jack Daniels Podium van het Bluegrass Festival treden de Them Dirty Dimes uit de Groningse muziekscene op.

Het zijn keurig geklede jongens met liefde voor de muziek van een eeuw geleden: oude jazz, blues en gypsy. Hun debuutalbum was ’In Gold We Trust‘. Met gitaar, zang, contrabas en trompettist zorgen ze voor dansbare heerlijke nummers. Spetterend is de ode aan de Groningse vrouw.

Johnny en de Yooahoos uit Beieren brengen meerstemmigheid en adopteren het genre dat halverwege vorige eeuw in het Amerikaanse Appalachen-gebergte is ontstaan. De 4 jonge muzikanten geven er met tere muziek een gemoderniseerde draai aan. De sfeer zit er goed in. We slenteren langs de talrijke kramen met vintage jurken en hemden, schattige gilets, cowboyhoeden, ouderwets speelgoed, sieraden, een echte vintage kapster die je haren terug brengt in de tijd en je transformeert in een cowgirl star.

vervolg op de volgende pagina