De afgelopen maanden zijn voor Gerard Bok zeer spannend geweest. En nog steeds leeft de 78-jarige boksschoolhouder in onzekerheid. Kan hij door met zijn boksschool in de Delfgaauwstraat of moet hij het bijzondere pand verlaten? “Je mag best weten dat het aan me vreet.”
Al ruim 25 jaar geeft oud-profbokser Gerard Bok met veel plezier en passie bokstrainingen in het pand dat is gelegen achter een poort in de Delfgaauwstraat. Het gebouwtje is zo’n verborgen parel in de wijk, ingeklemd tussen basisschool De Lis in de Bieslandstraat en het verzamelgebouw van kunstenaars in de Ackersdijkstraat.
Netjes betaalt Gerard iedere maand zijn huur en, als oud-timmerman, onderhoudt hij de binnenboel van het pand zelf.
En dan, geheel onverwachts, ontvangt hij in februari bericht van de gemeente dat ze het pand willen gaan verkopen.In eerste instantie krijgt Gerard de mogelijkheid om het pand zelf te kopen. “Maar het voorgestelde bedrag vond ik te hoog. De gemeente heeft de afgelopen 25 jaar niets aan het onderhoud van het pand gedaan.
Met hulp van twee sponsors wilde ik het wel voor een lager bedrag kopen en dan zelf het onderhoud doen.”
De gemeente gaat niet akkoord met zijn tegenbod en wil vervolgens het pand in de openbare verkoop doen. Gerard zou dan nog maximaal twee jaar in het pand mogen, maar de huur zou worden verhoogd met 300%. “Dat is extreem, dat kunnen we nooit betalen.”
Koppen met rust
Bokser Pieter de Jong voelt zich al jaren thuis op de boksschool van Gerard. “‘Dit is het’ dacht ik toen ik op zoek was naar een boksschool. De sfeer, de humor van Gerard, het bijzondere pand dat ook in de Bronx had kunnen liggen, echt hard trainen, in anderhalf uur helemaal kapot gaan. Het voelt veilig, niet macho, je houdt rekening met elkaar. ‘Laat de koppen met rust!’, roept Gerard altijd. Zo niet dan zet hij de training direct stil.”
Ook voor wijkbewoner Bruno (36) voelt de boksschool vertrouwd. “Ik ben hier met open armen ontvangen, heel hartelijk. Het is echt Rotterdams, heel direct met humor, ook heel persoonlijk en sociaal. Ze kennen je bij je naam, je maakt met iedereen een praatje, je krijgt tips van de andere boksers en iedereen gaat respectvol met elkaar om. Deze boksschool ademt ook nostalgie uit. De jaren van bloed, zweet en tranen hangen aan de muren.”
Warm bad
Sinds enkele jaren traint Gerard ook patiënten met Parkinson. Henry van der Dussen (56) heeft Parkinson en legt uit hoe boksen kan helpen.
“Parkinson is een ziekte waarbij er iets fout gaat in je hersenen, waardoor je motorische functies verminderen. Trillen is de meest bekende klacht, slecht lopen een andere. Met boksen beweeg je veel lichaamsdelen intensief, je benen, je armen, je heupen, je schouders.
Daardoor leer je je hersenen nieuwe beweegpatronen en dat is goed voor je coördinatie, balans en kracht van je spieren. Mijn balans is door het boksen sterk verbeterd.”
Aad (63) heeft ook Parkinson en baat bij het boksen. “Van dag 1 voelt het hier als een warm bad. Je bent met gelijkgestemden, je huilt met elkaar, je lacht met elkaar en je praat met elkaar. Het is absoluut 100% therapeutisch. Als je thuis spanning hebt, kan je dat hier uiten, je komt als herboren weer thuis. We zijn letterlijk en figuurlijk hier niet weg te slaan.”
Bart (59) voelt zich fantastisch bij de Parkinsonboksers: “Op andere boks- of sportscholen voel je je bekeken, je schaamt je. Hier is het een veilige, beschutte plek. Je voelt je gewaardeerd in je ‘onkunde’, we ondersteunen elkaar.”
Paar knaken
Dat de boksschool dreigt te moeten sluiten raakt de boksers zeer. Pieter heeft er een duidelijke mening over: “Deze boksschool is een pareltje. Er is geen andere boksschool die deze sfeer heeft, dit is echt uniek. Mag dit ook bestaan? Of gaat de gemeente er voor een paar knaken een pakhuis van maken?
Veel mensen beleven plezier aan deze sport en aan deze club. Voor hun fitheid, voor hun gezondheid en voor hun sociale contacten. En je gooit ook een stuk historie in de prullenbak dat nooit meer terugkomt.”
Zoë (18): “Als de boksschool zou moeten sluiten, dat zou voor mij heel slecht zijn. Ergens anders word ik als boksend meisje minachtend bekeken. Hier wordt je niet anders behandeld dan de anderen; hier ben ik ‘one of the guys’, ik hoor er gewoon bij.”
Bart reageert: “Pfff …. deze boksschool is niet te vervangen. We moeten hier heel trots op zijn, het zou heel jammer zijn als dit moet verdwijnen.
We moeten er alles aan doen om het te voorkomen.”
Politiek
Ondertussen heeft het nieuws van de dreigende verkoop van het pand ook de gemeenteraad aan de Coolsingel bereikt. Leefbaar Rotterdam en D’66 stellen vragen aan het college. Ze benadrukken dat de boksschool naast een sportieve, ook een belangrijke sociale functie heeft voor sporters, Parkinsonpatiënten en vrouwen.
Protesten van de boksers en de politieke druk lijken succes te hebben gehad want de vastgoedafdeling van de gemeente heeft de verkoop van het pand inmiddels definitief stopgezet. En de extreem hoge huur is ook van de baan.
Een andere afdeling van de gemeente, Maatschappelijke Ontwikkeling, is nu met Gerard en zijn sponsors in gesprek over een huurverhoging die voor alle partijen redelijk is, waarbij men de beste intenties heeft om er met elkaar uit te komen.
Definitieve duidelijkheid over het voortbestaan van zijn boksschool heeft Gerard dus nog niet helemaal. Maar het lijkt de goede kant op te gaan, er is sprake van een positieve vibe.
En daarna kan Gerard weer gaan doen wat hij het liefst doet: met passie en humor bokstrainingen geven.