Muziek op de Rotte groeit

Een uitgebreide fotoreportage kan je vinden op Noord010inbeeld, bericht 1, bericht 2, bericht 3

Vier dagen lang konden we genieten van Muziek op de Rotte op een ponton in de rivier bij de Noorderbrug. Niettegenstaande sombere weersvoorspellingen bleef de eerste avond de regen uit en speelde er een zuidelijk windje. The Neighbors beten de spits af met een explosieve mix van Hindoe, Iraakse en Italiaanse muziekstijlen.

De muziek zwol aan van zacht meditatief tot heftig. Het publiek was behoorlijk onder de indruk.

Gabby Bakker en Andreas Suntrop gekleed in vurig rood brachten eigen interpretaties van oude songs zoals de succesnummers van Simon & Garfunkel. Hoe breng je klassiek bij het grote publiek?

De Rotterdam Chamber Music Society bezit dat talent. Kamermuziek met klarinet en viool produceerde een nieuw geluid vol dromerij.

Een sopraan met gouden keel wist het publiek te binden. Het Matangi Quartet speelde de Canto Ostinato, een langdurig avonturenverhalen dat je meevoert naar een andere wereld. De contrabas communiceert voortdurend met de drie violen, waarbij variaties scheer en inslag waren.

Opvallend in de nieuwe podium setting was de magistrale belichting met op de achtergrond: ‘Ieder mens is anders.’

Een springende dichter en een theatrale sopraan
Vrijdagavond krijgen we een druilerige regen. Gelukkig heeft de organisatie van het Volkstheater gezorgd voor paraplu’s. Het New Phoenix Ensemble met cello en altklarinet brengt vrolijkheid tussen de plensbuien. Dit kamerorkest situeert zich tussen klassiek en disco.

Dan komt de revelatie van de avond, een op elkaar ingespeeld duo Laura Bohn en Tony Roe, pianist en sopraan. Laura heeft een fors geluid met tal van variaties van bewogen tot subtiel, altijd loepzuiver. Het pianospel van Tony is virtuoos, af en toe vliegen de muziekbladen in de lucht.

Bij de crescendo van de operazangeres hoort onheilspellend pianospel. Laura weet emoties op de planken te brengen, van verdriet tot tederheid.

De expressie is ‘amazing’ zoals de zangeres werd aangekondigd. Af en toe droomt ze weg in de rook van de spotlights. De passie en het theatrale brengen de opera bij het groot publiek.

Achteraf hebben we een praatje met Laura en Tony over hun muziekkeuze, terug naar de 30er jaren en een Parijse sfeer. In 2023 zal het koppel present zijn op het O Festival. We hebben het over de corona periode. Tony had meer sociale reacties verwacht, veel mensen blijven in zichzelf gekeerd.

Spoken word op jazz muziek
Tijd nu voor de jazzy saxofoons van Artvark die het stuk Tagelyk spelen met dichter en bijzonder Spoken Word artiest Nyk de Vries. Hij tovert voor ons het Friese messentrekkers dorp, Katendrecht met de taxi driver die het blauwe horloge van haar vader draagt. Beeldend geeft hij de Marokkaanse vrouw weer die wegsmelt als ze de buschauffeur ziet.

Hij doet haar denken aan haar vader en haar jeugd in Marrâkush. Ze kennen elkaar al 20 jaar, zonder met elkaar te spreken. Toch hebben ze dezelfde gedachten. Even poëtisch is de volksvrouw uit de Stieltjesstraat die haar zoon opwacht na een nachtelijke escapade. Terug naar de taxi die met klassieke muziek maar steeds moet doorrijden van de klant.

Tenslotte belanden we bij de kroeglopers die verhalen vertellen die ze thuis niet kwijt kunnen. De dichter is beweeglijk, een echte spring in het veld. De vier muzikanten met altsaxofoon en een bas lijken door hem gedirigeerd en maken er uniek muzikale poëzie van die de luisteraars met ingehouden adem in de ban brengt.

De dansbare muziek
Zaterdag is de dag van de dansbare muziek. Nooit gehoord van Yentje Silvani ?

Zij is de populairste zangeres op Curaçao en begon haar zangcarrière op 3 jarige leeftijd.

Niemand kan stilstaan op haar muziek. Ze zong ook een paar covers van Stevie Wonder en Amy Winehouse, maar dan met een eigen interpretatie.

De Senegalese zanger Omar K met zijn multiculturele band kreeg het publiek op de dansvloer. De kinderen huppelden op de Afrikaanse muziek. Eén probeerde zelfs op zijn hoofd te staan. De muziek gaat van melodieus tot ritmisch en verwarmt je hart.

De Valvetronic Brassband brengt jeugdig elan met twee schuiftrompetten, drie trompetten en evenveel saxofoons. Vooral het enige meisje in deze 12 koppige band was een supertalent met het slagwerk. De Brassband bezetting zijn echte entertainers.

Nog nooit was er zoveel swingend en springend publiek op Muziek op de Rotte. Het verlengde ponton ging onheilspellend schommelen. Wat een belevenis !

Een denderend slot
Teus Nobel Liberty Group laat een uniek stukje jazz horen. Opvallend zijn de begaafde pianist en verrassend trompetspeler. De groep stelt zich dan ook kandidaat voor de Edison. Het publiek kan stemmen op Edison.nl. De Koninklijke Post Harmonie vormt onderhand een vast onderdeel van de Muziek op de Rotte programmering.

Met 50 blaasinstrumenten zijn ze een absolute sfeermaker.

Banda Fulo, de Braziliaanse band met jazz invloeden en een behoorlijk samba ritme krijgt de dansers in beweging. Niet voor niets heten ze de band van de bloemen. Oude Noorderlingen zullen zich de Casa da Flores in de Zwartjanstraat herinneren waar Braziliaanse muzikanten samen kwamen en menige compositie werd gemaakt.

De dwarsfluitspeelster is Nederlandse en woont in Rio. De pianiste komt uit Rio en woont in Nederland. Michel Osorio Y Son Corazon zijn de Colombiaanse geweldenaars die het overdonderende sluitstuk gaan vormen van Muziek op de Rotte. Twaalf muzikanten in het spierwit en strooien cowboyhoed, waaronder de bandleider met Bandoneon en de dames met wapperende kleding en de traditionele trom.

Het dansend publiek verdringt zich op de vloer. Een kleurrijke dansgroep met acht koppels, de dames met kleding die het midden houdt tussen Flamenco en Can Can, de heren met strohoed en poncho. Zij zijn de grote animatoren met kunde en grote charme.

De muzikanten laten duidelijk de Spaanse en Afrikaanse invloeden horen met hun wervelend ritme. Ze maken het publiek dolenthousiast. Er kwam ook een knipoog naar de Dominicaanse Republiek met een behoorlijke Bachata.

De band en dansers konden niet stoppen. Het publiek bleef maar roepen ‘autro,autro!’, dat doen we ook richting volgend festival Muziek op de Rotte.