Wim Jansen in iconische muurschildering

De volledige reportage kan je vinden op Noord010inbeeld

Honderden fans en bewoners waren toegestroomd naar de opening van de muurschildering door Ricardo van Zwol. De muurschildering in de Moerkapellestraat/Hoek Bloklandstraat verbeeldt de jonge Wim Jansen en Wim als trainer.

De schildering is aangebracht in de kleuren van Feyenoord. Ik spreek een Japanner die al 50 jaar in Nederland woont.

Hij maakt foto’s voor Japan waar Wim de trainer was van ploegen als Hiroshima Sanfrecce en Urawa Red Diamonds. Organisator Edwin de Voigt heet iedereen welkom. Pierre van Duijl zet het Feyenoord Lied Hand in Hand in, dat uit volle borst wordt meegezongen door de bezoekers.

Sander de Kramer in extremis teruggekeerd uit Afrika wordt de gespreksleider. Hij heeft het over twee legendes bij elkaar. Op de gevel tegenover Wim prijkt Coen Moulijn. Jan Boskamp wordt geïnterviewd. Hij schetst Wimpie als het voetballende jochie in de Bloklandstraat. Wim had altijd het overzicht van het hele speelveld.

Hij was technisch en een leuke prater. Een kleine anekdote hield Jan over de fiets van Wim, gekocht voor 25 gulden. Hij bleek gestolen te zijn en de drie voetbalcompanen belandden in de cel.

De jonge dichter Mark brengt Jansen in beeld als tacticus, wereldbekerwinnaar en Glasgow idool. Verzen worden ook gewijd aan Coen Moulijn, zoon van een blikslager uit de Bloklandstraat en overtuigd communist. Mark schetst de Feyenoord sfeer compleet met helikopter, overlopende urinoirs, bier en slappe koffie.

Schilder Ricardo bedankt de sponsors. Zijn werk bestaat uit diverse lagen en brengt de twee fases van Wim’s carrière in beeld. Hij is blij dat beide Feyenoord iconen tegenover elkaar zijn afgebeeld. Drie weken werkte hij aan het kunstwerk geplaagd door herhaaldelijke regen.

Bij de schildering hangt ook het gedicht Herman Romer, wat deze 92 jarige gloedvol voorlas. ‘Wimpie Jansen als waardemeter van de Bloklandstraat met geen splinter van kapsones.’ De opening wordt verricht door kinderen van de Hildegardisschool die als Wim en Coen tegen de muur voetballen. Leerlingen laten ook confettikanonnen afgaan.

Ontroerd

Vrouw, zoon en dochter van Wim vinden het werk schitterend en zijn onroerd. De zoon herinnert zich dat zijn vader benadrukte dat je plezier moet beleven aan voetbal. Dochter Petra woonde in het pand waar Coen op geschilderd staat.

Zij weet nog goed hoe haar vader, als hij naar het Oude Noorden kwam, altijd ging parkeren voor de muurschildering van Coen. Verhalen worden opgehangen over het buurtleven van de Bloklandstraat voetballers. Hoe ze de hongerwinter door kwamen en richting Kromme Zandweg trokken. Feyenoord mocht namelijk van de bezetter niet in het stadion spelen.

Wim wordt gekenschetst als onbaatzuchtig, onzichtbaar maar onmisbaar als spelverdeler en strateeg.

Familie en genodigden gingen richting Bar Benthuis. Buurtbewoners trokken richting Jan van der Ploeghuis vol onuitwisbare herinneringen. Voor de realisering van het project werd subsidie aangevraagd via een bewonersinitiatief bij Wijkraad het Oude Noorden.

Het project werd mede mogelijk gemaakt door Cultuur Concreet, Woonstad Rotterdam, Luijten vvz, Caparol i.s.m. Stichting Zoek naar de Schittering, Rotterdamse Revoluties en het Noorderdicht.