Boris Pulskens
Boris is 29 jaar en woont iets meer dan 10 jaar in Rotterdam. Een jaar geleden is hij naar de Agniesebuurt verhuisd. ‘Ik kende de buurt vooral van de horecagelegenheden. Ik vind het heel fijn om er te wonen, want het is er heerlijk rustig.
En ik kan niet wachten op het Hofbogenpark waar ik straks op uitkijk.’ Boris heeft een eigen adviesbureau, de Ecosoof, met als leidraad duurzaamheid. Hierbij richt hij zich vooral op het onderwijs waarvoor hij lesprogramma’s ontwikkelt over verduurzamen.
Daarvoor heeft hij drie jaar gewerkt aan de duurzaamheidstransitie van de Erasmus Universiteit en een duurzaamheidsstrategie ontwikkeld op het gebied van onderwijs, onderzoek en bedrijfsvoering. ‘Aan de Erasmus heb ik ook filosofie gestudeerd.’
Zoals gezegd is Boris vorig jaar in de buurt komen wonen en door corona zijn er weinig sociale evenementen geweest. ‘Hierdoor heb ik de mensen in de wijk nog niet zo goed leren kennen. Het actief zijn in de wijkraad is een mooie kans om daar verandering in aan te brengen.’ Interesse in de politiek is er altijd geweest met in eerste instantie een lichte voorkeur voor de gemeenteraad.
Natuurlijk moet de wijk groener, schoner en veiliger, wie wil dat nou niet? Maar het moet vooral ook socialer.
Nadat hij met mensen in de buurt hierover heeft gesproken, sloeg de balans door naar de andere kant en heeft hij voor de wijkraad gekozen. ‘Ik wil met de mensen uit de wijk me inzetten voor de bewoners in de wijk. Aan de ene kant voorstellen doen waardoor de wijk schoner en groener kan worden en aan de andere kant bewoners die iets voor de wijk willen betekenen, helpen bij het uitvoeren van hun initiatieven.’
Natuurlijk moet de wijk groener, schoner en veiliger, wie wil dat nou niet? Maar het moet vooral ook socialer. ‘De Agniesebuurt en Provenierswijk moeten wat mij betreft wijken zijn waar plek is voor iedereen en waarin iedereen gezien en gehoord wordt.’ Corona heeft de kwetsbaren het hardst getroffen en daar moet aandacht voor zijn. Veel mensen hebben last gehad van het eenzaamheidsvirus en zijn mentaal, sociaal, fysiek en/of economisch hard getroffen.
‘Als ik in de wijkraad kom, hoop ik ervoor te kunnen zorgen dat mensen naar elkaar blijven omkijken. Dat wonen betaalbaar blijft en dat iedereen hier dus kan blijven wonen. Dat mensen in de gaten hebben wanneer iemand hulp nodig heeft en die vervolgens ook kan bieden.
Of alleen al luisteren naar wat iemand te zeggen heeft en er zijn voor diegenen. Er zijn gelukkig al veel plekken en initiatieven in de wijk waar je terecht kunt als je hulp nodig hebt. Ik wil er in elk geval voor zorgen dat zij die hulp kunnen blijven bieden en dat mensen die hulp nodig hebben worden gezien en gehoord.’
Nahom Tsehaie
Nahom is bijna 25 en woont nu drie jaar in de Agniesebuurt. Hij is geboren en getogen in Rotterdam Kralingen. Drie jaar geleden vond hij het tijd om op zichzelf te gaan wonen. ‘Zo ben ik terecht gekomen in de Agniesebuurt.’ Hij is bezig met twee studies. Hij wil zijn masters voor Econometrie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam over vijf maanden afronden.
Daarna volgt zijn eindscriptie voor Werktuigbouwkunde, met als specialisatie Transport Engineering & Logistics, aan de Technische Universiteit Delft. ‘Dat zou dan nog zo’n half jaar in beslag nemen. Dus binnen een jaar moet ik klaar zijn.’
Daarnaast heeft Nahom nog een parttime baan als risk model analist bij een bank. Over de vraag of hij dan wel tijd heeft voor de wijkraad is hij heel duidelijk: ‘Natuurlijk, ik weet waar ik aan begin en ik kan heel goed plannen. Ik doe alles gefaseerd.’
Tijdens corona ging ook de studie digitaal. ‘Hierdoor was je toch wat meer op jezelf aangewezen. Ik heb veel in de wijk rondgelopen, om me heen gekeken en meer contact gekregen met mijn buren uit het woongebouw.’ Uit die contacten zijn initiatieven ontstaan die Nahom en zijn buren zelf hebben uitgevoerd. ‘We hebben een online bingo georganiseerd.
Het volgende plan staat al in de steigers. Een ongebruikte opbergruimte op het dak geschikt maken voor ontmoetings- en werkplek. Een soort gezamenlijke huiskamer.’ Omdat hij actiever werd in zijn buurtje, was hij ook meer geïnteresseerd in wat er speelde in de rest van de wijk. Toen viel er een flyer van de wijkraad in de bus over de Hofbogen.
Op het juiste moment. ‘Ik heb die vergadering online gevolgd, net als de volgende over de transitie van de wijkraden. Interessant zo’n wijkraad. Je weet wat er speelt en zoekt uit wat de bewoners ervan vinden. Dat laatste is vooral belangrijk.’ In gesprekken met vrienden en buren bleek dat hij heel veel ideeën had en graag zaken wilde aanpakken. Vandaar zijn kandidatuur.
Het volgende plan staat al in de steigers. Een ongebruikte opbergruimte op het dak geschikt maken voor ontmoetings en werkplek. Een soort gezamenlijke huiskamer.
‘Ik hoop te bereiken dat er meer verbinding komt tussen de bewoners in de wijk. En dat mensen meer betrokken raken bij wat er speelt. Initiatieven moeten uit alle geledingen komen. Ook jongeren wil ik stimuleren om mee te doen. Ik denk dat door corona de eenzaamheid is toegenomen in de wijk, vaak verborgen, en dat is een van de punten die ik aangepakt wil zien.’
Dan heeft hij het nog niet gehad over kleinschalige verduurzaming en circulaire economie. Tot slot stelt Nahom dat ‘dark stores’ (de voorraad panden voor flits bezorging) die nu al aan de randen verschijnen, in de wijk moeten worden geweerd.
Benjamin Veenema
Benjamin is 28 jaar en geboren en getogen in de Provenierswijk. Hij woont nog steeds in zijngeboortehuis. Hij kent dat deel van de wijk dan ook op zijn duimpje. ‘Ik heb de wijk zien veranderen van ‘achterstandswijk’ met de overlast van perron Nul tot de meest ‘hippe’ buurt waar iedereen wil wonen.’
Hij geeft aan dat dit natuurlijk ook zijn keerzijde heeft, zoals verkamering van woningen en straten die als racebaan worden gebruikt. Benjamin heeft een economische studie aan de Hogeschool Rotterdam afgerond, maar werkt tegenwoordig als ict’er bij een groothandel in chemie en voedingsmiddelen ingrediënten in het Scheepvaartkwartier.
‘Eerlijk gezegd, heb ik tot nu toe weinig tot niets gedaan voor de wijk. Vandaar mijn kandidaatstelling. Je kunt niet alleen vanaf de zijkant staan roepen dat het beter moet en niet je steentje bijdragen.’ Actief worden in het belang van de wijk, daar gaat het om. ‘Als wijkraadslid ben je het eerste aanspreekpunt van de gemeente en een bindend element tussen de gemeente en de wijkgenoten.’
Benjamin is al heel lang lid van een politieke partij en heeft heel lang de veranderingen vanaf de zijlijn zien gebeuren. ‘Uiteindelijk gaan je handen dan jeuken om de wijk te verbeteren.’
De leefbaarheid in de wijk vergroten en zorgen dat mensen prettig en veilig kunnen wonen. Dat betekent ook de verkamering beperken. ‘Er moet voor iedereen een plek zijn, maar dat moet wel in balans zijn.
De mooiste plek van de wijk is voor hem het horecagebied op de kruising van Proveniersstraat en Molenwaterweg en de singels. Er zijn delen van de wijk waar hij niet zo vaak komt en ook niet weet wat er leeft of speelt. Dat betekent proactief zijn en op zoek gaan, er achter komen wat er speelt. ’Ik realiseer me heel goed dat dat veel tijd kost. Maar ik vind het belangrijk dat mensen gezien en gehoord worden. Iedereen moet mee kunnen doen.’
De leefbaarheid in de wijk vergroten en zorgen dat mensen prettig en veilig kunnen wonen. Dat betekent ook de verkamering beperken. ‘Er moet voor iedereen een plek zijn, maar dat moet wel in balans zijn. Nu heeft er scheefgroei plaats. Huizen, eengezinswoningen, worden verbouwd en krijgen veel kamers of studio’s. Dat geeft in de directe omgeving, maar ook elders in de wijk diverse vormen van overlast. De infrastructuur is niet aangepast.’
Dat is ook zorgen dat de verkeersoverlast minder wordt. ‘We leven in een 30 km wijk, dus meer handhaven als er te hard wordt gereden, of flitspalen gebruiken, mobiele drempels plaatsen en extra oversteekplaatsen creëren. Wij moeten het meer aankaarten bij de gemeente en dan kunnen zij de best mogelijke oplossing voor de wijk aandragen.’
Tot slot noemt Benjamin nog de bewonersinitiatieven. ‘Hiermee krijgen bewoners de kans samen met anderen hun steentje bij te dragen aan het verbeteren van de wijk.’
Lucas van Zuijlen
De bijna 50-jarige Lucas woont vanaf 2011 in de Agniesebuurt. Hij studeerde bouwkunde in Delft en is als architect vooral geïnteresseerd in bestaande gebouwen en stedenbouw vanaf het begin van de 20ste eeuw.
Hij heeft meegewerkt aan een groot onderzoek naar anderhalve eeuw Rotterdamse wooncultuur, dat in 2012 werd samengevat in de vuistdikke Atlas Rotterdam Woont. Lucas heeft zich altijd ingezet om sociale woningen te redden van de sloophamer, vanaf 2004 in groot Rotterdam. Voordat hij in de buurt kwam wonen, was hij al betrokken bij de ontwikkelingen van onder meer de Hofbogen.
‘Samen met actieve wijkbewoners hebben we heel veel mooie plannen verzameld die we online en fysiek hebben tentoongesteld. Als Bewonersadviesgroep met een 20-tal omwonenden praten we mee over de omgeving en inrichting van het dak.
De wijkraad zou hierin een stimulerende rol kunnen spelen om de betrokkenheid van de buurt te vergroten.’ In de Agniesebuurt heeft hij eerder de verbouwing gecoördineerd van wat nu het Huis van de Wijk De Banier. Hij wil zijn kennis en kunde op het gebied van architectuur, stedenbouw en groen inzetten voor de inrichting van de buitenruimte in de wijk.
En dat brengt hem op een ander punt: de toenemende armoede. ‘Steeds meer mensen en gezinnen worden geconfronteerd met de inflatie, huurverhogingen en hoge gasprijzen. Door de corona pandemie en de onzekerheden zijn gezinnen erg op de proef gesteld.’
Sinds september zit Lucas in de huidige wijkraad Agniesebuurt. ‘Ik heb die keuze vier jaar geleden vooral gemaakt vanwege de informatie die we krijgen over de toekomst van de wijk. Door direct contact met ambtenaren weet je vroegtijdig wat er speelt en kun je bewoners motiveren om in beweging te komen als dat nodig is. Dat speelt nu ook.
De kennis die ik heb vergaard in de afgelopen jaren en het waarborgen van de continuïteit is eveneens een reden geweest om me weer verkiesbaar te stellen.’ Tussendoor vertelt Lucas dat hij aan een van de drie singels woont en dat voor hem die singels de mooiste plekken in de Agniesebuurt en Provenierswijk.
Bij de inrichting van de openbare ruimte, straten en pleinen, moet aandacht zijn voor de juiste verhoudingen tussen groen, straatmeubilair en speeltoestellen. Alle bewoners moeten mee kunnen praten opdat zij zich thuis voelen in de wijk waar zij wonen.
En dat brengt hem op een ander punt: de toenemende armoede. ‘Steeds meer mensen en gezinnen worden geconfronteerd met de inflatie, huurverhogingen en hoge gasprijzen. Door de corona pandemie en de onzekerheden zijn gezinnen erg op de proef gesteld.’ Hij vindt het belangrijk om hier in vertrouwen over te kunnen praten en wil er zeker aandacht aanbesteden.
‘Door een contactpersoon te zijn met een luisterend oor die buurtbewoners de weg kan wijzen binnen overheid en andere betrokken instanties.’